Dysleksja u dziecka i trudności w nauce – jak sobie z nimi radzić?

Dysleksja zostaje rozpoznana zazwyczaj dość późno, bo na etapie szkolnym, gdy dziecko zaczyna uczyć się czytać. Jako rodzic, możemy zauważyć pierwsze nieprawidłowości w zachowaniu naszych pociech już na etapie wczesnego dzieciństwa. Warto wziąć to pod uwagę, ponieważ im wcześniej rozpoznane zostanie zaburzenie, tym szybciej można wdrożyć odpowiednie wsparcie w rozwoju.

Czym jest dysleksja?

Dysleksja rozwojowa została zakwalifikowana do międzynarodowej klasyfikacji chorób i problemów zdrowotnych, jako specyficzne zaburzenie czytania, najczęściej połączone z trudnościami w pisaniu. Ostateczną diagnozę wydaje psycholog dziecięcy, na podstawie profesjonalnych badań, testów i obserwacji, wykonywanych już u najmłodszych dzieci. Dysleksja pociąga za sobą szereg innych problemów – dziecko może nie radzić sobie z różnymi przedmiotami w szkole, co spowoduje wykluczenie z grupy rówieśniczej, nasilony lęk i problemy emocjonalne. Co ważne, dysleksja to zaburzenie na całe życie – u dorosłych może przejawiać się np. niemożliwością podjęcia pracy, wymagającej szybkiego przetwarzania informacji mówionych lub pisanych.

Kiedy można zdiagnozować dysleksję?

Pierwsze przejawy zaburzenia można wychwycić już w okresie poniemowlęcym, gdy dziecko zaczyna raczkować, a w zasadzie robi to z opóźnieniem. U takich maluchów może pojawiać się problem z napięciem mięśniowym, opóźnienie mowy, trudności z rysowaniem szlaczków, układaniem klocków itp. Najważniejsze, żeby nie ignorować żadnych niepokojących zachowań i w razie wątpliwości konsultować się ze specjalistą. Niepubliczna Poradnia Psychologiczno-Pedagogiczna Meritum zajmuje się m.in. diagnozowaniem i profesjonalną pomocą psychologiczną i neurologopedyczną dzieciom z rozpoznanymi zaburzeniami rozwojowymi.

Jak wspierać dziecko z dysleksją?

Dzieci z trudnościami w czytaniu i pisaniu potrzebują przede wszystkim zrozumienia i indywidualnie dopasowanych metod nauczania. Rolą rodzica jest poświęcanie im potrzebnego czasu, uwagi i aktywne wsparcie na każdym etapie rozwoju. Warto podsycać w dziecku motywację, chęci i ciekawość świata, stopniować skalę trudności wykonywanych zadań i zadbać o uporządkowaną przestrzeń, bez zbędnych rozpraszaczy. Bardzo istotna jest również nauka rozpoznawania i regulacji emocji.