Czym wyróżniają się drogowe mieszanki traw?

Spis treści

• Dlaczego życicę warto wysiewać na terenach rekultywowanych?
• Jaka trawa dobrze znosi suszę?
• Które rośliny mogą przeciwdziałać erozji gleby?
• Dlaczego w mieszankach drogowych są rośliny motylkowe?
• Czy tereny przydrożne można obsiewać stokłosą?
• Gdzie najlepiej sprawdzą się drogowe mieszanki traw?
• Co trzeba wziąć pod uwagę wybierając drogową mieszankę traw?

Projektanci coraz częściej zwracają uwagę na ekologiczne aspekty swoich realizacji. Dlatego okolice nowo budowanych dróg, autostrad i podobnych inwestycji otaczają tereny zielone. Rośliny, którymi obsadzane są takie miejsca muszą dobrze znosić specyficzne warunki. Podobne wymagania dotyczą traw, znajdujących się w ich najbliższym sąsiedztwie. Jakie cechy muszą spełniać mieszanki tego rodzaju?

Dlaczego życicę warto wysiewać na terenach rekultywowanych?

W składzie mieszanek przeznaczonych na tereny poinwestycyjne często znaleźć można różne odmiany życicy. Ta popularna trawa charakteryzuje się szybkim wzrostem, nawet w niesprzyjających warunkach.  Jej obecność w krótkim czasie poprawia efekt wizualny okolic nowo budowanych dróg i autostrad.  

Przeczytaj również: Polecane mieszanki traw do ogrodu

Ponadto życice są roślinami o dużych wymaganiach świetlnych, co na zwykle odsłoniętych pasach zieleni jest atutem. W pierwszym roku po zakończeniu prac inwestycyjnych warto zasiać życicę westerwoldzką, która stanowi osłonę nowych, wrażliwszych roślin.

Przeczytaj również: Jak wybrać odpowiednie nasiona traw dla swoich potrzeb?

Jaka trawa dobrze znosi suszę?

Wśród kilku gatunków kostrzewy wyróżnia się odmiana trzcinowa i dlatego powinna uzupełniać drogowe mieszanki traw. Ma doskonale rozwinięty system korzeniowy, co sprawia, że jest wyjątkowo odporna na trudne warunki. Dobrze znosi wahania temperatury, od ekstremalnych upałów aż po silne mrozy. Nie wymaga bogatej gleby, znosi nawet okresowe podtopienia. Dlatego kostrzewa nadaje się do zazieleniania pasów przydrożnych z rowami melioracyjnymi.

W przeciwieństwie do cieszącej się także popularnością życicy wytrzyma również suszę. Dotyczy to szczególnie dwóch gatunków. Oprócz kostrzewy trzcinowej brak wody nie zagraża wzrostowi kostrzewy szczeciniastej. Jest również nazywana owczą, ponieważ rośnie na bardzo ubogich glebach, na których często wypasane są te zwierzęta. To gatunek odporny na choroby, zachowujący zielony kolor nawet w czasie mrozów.   

Które rośliny mogą przeciwdziałać erozji gleby?

Obsada skarp, znajdujących się w bezpośrednim sąsiedztwie autostrad i dróg szybkiego ruchu wymaga roślin z głębokim systemem korzeniowym. Te warunki spełniają kostrzewy: czerwona rozłogowa oraz owcza. Dodatkowo jako trawa osłonowa sprawdzi się szybko rosnąca życica.

Warto, żeby w składzie mieszanki do obsiewania skarp znajdował się znaczny udział wiechliny łąkowej. Co prawda ta trawa nie rośnie szybko i najlepsze właściwości ma w trzecim roku od wysiewu, ale jest rośliną mocno krzewiącą się, z wieloma rozłogami, tworzącymi trwałą darń. Ma niewielkie wymagania co do temperatury i zapotrzebowania na wodę, znosi także zalewanie. Jako dodatek producenci nasion stosują koniczynę, przeważnie białą. Jej podstawowym zadaniem jest wzbogacanie gleby w azot oraz funkcja ozdobna.

Dlaczego w mieszankach drogowych są rośliny motylkowe?

Stanowiska wokół inwestycji drogowych odznaczają się glebami niskiej jakości, często piaszczystymi, o wysokim stopniu przepuszczalności. Dlatego podstawą stosowanych tam roślin są trawy o bogatym i szybko rozwijającym się systemie korzeniowym. W gotowych mieszankach nasion ich udział powinien być największy. Najlepiej, kiedy są to jednocześnie gatunki niewymagające dobrej ziemi i pozbawione specjalnych potrzeb w zakresie nasłonecznienia.

Nawet taka roślinność potrzebuje azotu. W tym celu w mieszankach nasion stosuje się domieszkę roślin motylkowych. Są to najczęściej koniczyna biała, komonica lub esparceta. Jest to najbardziej ekologiczny sposób wzbogacania gleby w ten pierwiastek. Ma kluczowe znaczenie w rozwoju roślin, a jego brak objawia się na przykład utratą koloru i żółknięciem liści.

Czy tereny przydrożne można obsiewać stokłosą?

Stokłosa żytnia była niegdyś popularnym chwastem zbożowym. Łatwość wysiewania i fakt, że trawa dobrze kiełkuje z powierzchni gleby czyni z niej roślinę odpowiednią dla pasów przydrożnych i skarp. Najczęściej wschodzi jesienią, nadaje się do sfinalizowania inwestycji drogowych pod koniec roku.

Oprócz stokłosy żytniej na uwagę zasługuje pochodząca z Eurazji, a chętnie uprawiana w Ameryce Północnej stokłosa bezostna. Obie trawy tworzą bogaty układ korzeniowy, który może spełniać funkcję ochronną przed erozją gleby. W przypadku drugiego gatunku rozłogi mogą sięgać nawet do 2 metrów w głąb gruntu. Preferuje stanowiska nasłonecznione i najlepiej rośnie na terenach suchych.

Gdzie najlepiej sprawdzą się drogowe mieszanki traw?

Tereny budowlane, wysypiska, różnego rodzaju zbocza i nasypy odznaczają się bardzo słabym, piaszczystym gruntem. Przy jednoczesnym braku naturalnych osłon częstym zjawiskiem jest wywiewanie lub wymywanie. Najlepszym i najbardziej ekologicznym sposobem na zapobieganie erozji jest obsiewanie tego typu przestrzeni roślinami o silnie rozwiniętym systemie korzeniowym. Głębokie rozłogi gwarantują posadowienie powierzchniowej warstwy gleby. Gęsta darń skutecznie chroni przed przesuszeniem, co ogranicza wywiewanie.  

Co trzeba wziąć pod uwagę wybierając drogową mieszankę traw?

Poza specjalnymi właściwościami wysiewanych roślin, takimi jak duża odporność na trudne warunki atmosferyczne, niskie wymagania glebowe i dobrze rozwinięty system korzeniowy, trzeba jeszcze wziąć pod uwagę kilka czynników.

Wśród nich najważniejsza jest odporność na wysoką koncentrację metali ciężkich. Klienci producenta mieszanek traw Agronas mogą zaopatrzyć się w nasiona roślin wytrzymujących takie warunki oraz rosnących na silnie zakwaszonych glebach. To kluczowe podczas obsiewania terenów wzdłuż dróg i pasów zieleni między jezdniami, poddanych stałemu działaniu spalin. Równie istotną cechą jest zdolność do przetrwania w warunkach wysokiego zasolenia. Na sól narażone są rośliny w pasie do około 8 metrów od brzegu jezdni. Warunki zasolenia porównuje się do warunków skrajnej suszy, która powoduje zamieranie naziemnych części roślin.