Czym jest zespół Sjogrena?

Istnieje wiele zespół autoimmunologicznych, których etiologia jest nieznana. Jeden z nich to tzw. zespół Sjogrena, bardzo trudny do zdiagnozowania. W jego rozpoznaniu uczestniczy wiele specjalistów, np. stomatologów, okulistów, otolaryngologów, reumatologów. Czym charakteryzuje się owo schorzenie?

Czym jest i na czym polega zespół Sjogrena?

Zespół Sjorgena jest przewlekłą chorobą autoimmunizacyjną. Polega ona na tym, że w gruczołach łzowych czy śliniankach powstają nacieki zapalne z limfocytów. Pojawiają się także różne zmiany zapalne. Zmniejsza się ilość śliny i łez – w wyniku pojawia się uczucie suchości w ustach i gałce ocznej (tzw. zespół suchości).

Zespół Sjogrena rozwija się najczęściej u kobiet po 40. roku życia. Może mieć on postać pierwotną lub wtórną (współwystępując z innymi chorobami autoimmunizacyjnymi, np. toczeniem rumieniowatym układowym, reumatoidalnym zapaleniem stawów, zapaleniem wielomięśniowym, twardziną układową).

Najważniejsze objawy zespołu Sjogrena

Zespół Sjogrena ma kilka standardowych objawów. Chodzi o suchość oczu (charakterystyczne uczucie „piasku” w oczach), suchość w ustach, problemy z przełykaniem, a także nacieki zapalne z limfocytów.

W niektórych wypadkach pojawiają się jednak także inne objawy kliniczne, np. suchy kaszel, sucha skóra, wysypki, ból stawów, mięśni, języka lub gardła, przemęczenie, suchość pochwy, drętwienie lub mrowienie stóp, dłoni, osłabiony zmysł węchu i smaku. 

Jak wygląda leczenie zespołu Sjogrena?

Zespół Sjorgena wciąż jest chorobą-zagadką. Nic dziwnego, że w jego ramach prowadzone są badania kliniczne, na których poznaje się przyczyny występowania choroby. Takie badania medyczne to jedno z najważniejszych zadań w Lecznicy MAK-MED w Nadarzynie.

Leczenie zespołu Sjogrena jest objawowe. Suchość w ustach zmniejsza się sposobami „domowymi” – pije często wodę małymi porcjami, żuje gumę. Czasem lekarze przepisują także preparaty „sztucznej śliny”. Wysychające spojówki leczy się natomiast sztucznymi łzami, płynami nawilżającymi lub lekami pobudzającymi wytwarzanie łez. Jeśli chodzi o zapalenia stawów, na nie najczęściej przepisuje się niesteroidowe leki przeciwzapalne (np. aspiryna, paracetamol). W najgorszych wypadkach lekarze włączają do leczenia leki immunosupresyjne lub glikokortykosteroidy.